My Travel Diary #46: Hola Colombia!

Na 2 maanden door Ecuador te hebben gereisd starten we op kerstavond met een nieuw avontuur. De komende 3 maanden zullen we buurland Colombia gaan ontdekken. We trekken voor Colombia een maand extra uit, omdat dit land vele malen groter is en de afstanden langer. En nog ben ik bang dat we nog maar de helft van alle plekken op ons wensenlijstje kunnen gaan bezoeken. We zullen het gaan zien.

Waar we in de eerste instantie geen rekening mee hebben gehouden is dat de Colombianen vanaf de kerstdagen zelf ook vakantie hebben en dat in veel (toeristische) plekken alles volgeboekt lijkt te zijn of behoorlijk duur is. Niet zo heel slim dus. Na lang zoeken besluiten we de kerstdagen in de hoofdstad Bogota te blijven en direct daarna door te reizen naar San Gil, een stad ten noorden van Bogota. Daar zullen we oud op nieuw vieren. 

Bogota is alles wat we ervan verwachten. We voelen ons op straat in eerste instantie helemaal niet veilig, we vinden het alles behalve gezellig en het is er voor ons gevoel veel te druk. Wanneer we op 1e kerstdag vroeg in de ochtend over straat lopen ligt het vol met rotzooi en zwervers. Het is hartverscheurend om te zien en binnen een uur loop ik al met dikke vette tranen over straat. Het besef dat er hier zoveel ouderen en moeders met jonge kinderen op straat leven hakt er behoorlijk op in. 

Gelukkig komen we er niet veel later achter dat La Candelaria best een leuke wijk in hartje Bogota is, met veel toffe eettentjes en street art. We hebben ons er uiteindelijk prima vermaakt. Ook hebben we qua veiligheid geen gekke dingen meegemaakt. Wel is duidelijk dat Bogota niet onze favoriete stad in Latijns-Amerika is. 

Na de kerstdagen nemen we de bus naar San Gil, een kleine stad op zo’n 300 kilometer ten noorden van Bogota. Door de busmaatschappij wordt ons verteld dat de rit ongeveer 7 uur gaat duren. De bus is super de luxe met fijne, comfortabele  stoelen en iedere passagier heeft zijn eigen tv scherm. We kunnen zelfs Engelstalige films kijken.

De rit naar San Gil begint voorspoedig, maar halverwege lijkt alles stil te vallen. Het schiet voor geen meter meer op en net voordat we in San Gil arriveren besluit de chauffeur nog even uitgebreid te gaan eten. Je kunt ons geduld niet beter op de proef stellen. Na dik 9 uur rijden arriveren we eindelijk in San Gil. Ik natuurlijk weer zo ziek als een hond, want tijdens busritten door de bergen word ik eigenlijk standaard altijd ziek. Maar goed de opluchting dat we eindelijk in San Gil zijn is groot en de rit al snel weer vergeten. 

De eerste indruk van San Gil is een beetje teleurstellend. We moeten vooral heel erg wennen aan de chaos en alle (harde) geluiden en prikkels die op ons afkomen. Colombia blijkt een stuk uitbundiger dan Ecuador. Ook is de stad minder sfeervol dan verwacht, maar beschikt het wel over een gezellig winkelcomplex met leuke winkels en veel eetgelegenheden.

Ons hotel in San Gil is ontzettend leuk. Helaas kunnen we het maar voor 3 dagen reserveren en zijn ze op oud-en nieuwjaarsdag al helemaal volgeboekt. We hebben daarom van 31 december t/m 2 januari een luxe kamer via Airbnb gereserveerd zodat we het jaar in stijl af kunnen sluiten. Helaas loopt dat iets anders, want op het moment dat wij in willen checken blijkt dat wij een hele andere kamer toegewezen krijgen dan die wij hebben geboekt. 

Het probleem van kamers boeken in Colombia (en ook in Ecuador) is dat de 2-persoonsbedden hier echt heel klein zijn. Het zijn meer van die twijfelaars van maximaal 1.40m breed. Vaak is de kwaliteit ook niet al te best. Omdat wij niet de beste slapers zijn, kiezen wij er liever voor om een kamer met 2 bedden of met een extra groot bed te boeken. Dat hebben we hier dus ook gedaan, maar in plaats van 2 bedden krijgen we een kamer met 1 twijfelaar voorgeschoteld in een ontzettend kleine, ongezellige kamer. De foto’s en informatie op Airbnb komt bij lange na niet in de buurt van de werkelijkheid en daarom gaan wij er niet mee akkoord. 

Gelukkig is Airbnb super behulpzaam en kunnen we met korting iets nieuws boeken. Helaas blijkt dat nog niet zo makkelijk, want het is oudjaarsdag en alles wat ons een beetje leuk lijkt is volgeboekt. We willen oud op nieuw toch graag op een beetje gezellige plek doorbrengen. Na lang zoeken zien we een appartement net buiten de stad met een geweldig uitzicht én een zwembad. Dat het op een extreem steile heuvel ligt, nemen we maar voor lief. Vanuit dit appartement hebben we een fantastisch uitzicht over de stad en genieten we van oud op nieuw en het vuurwerk. 

Hoewel de stad San Gil misschien niet helemaal is wat wij ervan verwachten, blijkt de omgeving echt prachtig te zijn. Hier komen we achter wanneer we het enorm gezellige dorp Barichara bezoeken en wanneer we gaan paragliden in de buurt van Chicamocha National Park. 

Hoewel het in Barichara best druk is, want ja het is vakantie, is het een heerlijk dorp om rond te struinen. De sfeervolle wit met groene huisjes steken mooi af tegen het landschap en overal vind je leuke, gezellige binnenplaatsjes en toffe winkeltjes en restaurantjes. We hadden hier graag een aantal nachten overnacht, maar de prijzen van hotels tijdens de vakantieperiode vonden wij iets te gek voor een land als Colombia.

We maken in Barichara een mooie wandeling naar het nabijgelegen dorp Guane. Dit is een hele relaxte (maar hete!) wandeling, omdat je 6 kilometer lang bergafwaarts loopt. Ook Guane is een leuke, sfeervolle plek en vanuit hier kun je super goedkoop de bus terug naar Barichara nemen. 

Omdat San Gil dé stad van de extreme sporten is besluiten we om te gaan paragliden. We hebben het nog nooit eerder gedaan, maar het lijkt ons geweldig om een keer te doen, dus waarom niet hier? In de ochtend worden we opgehaald en naar de juiste plek gebracht. Het is een plek met een fantastisch uitzicht over de Chicamocha kloof en het nationale park. 

Tegen de tijd dat wij (eindelijk) aan de beurt zijn vinden we het toch wel spannend of eigenlijk vind ik het doodeng. Je rent als het ware de afgrond af en dat is niet een heel erg fijn gevoel. Maar het moment dat je door de lucht zweeft en eindelijk van het uitzicht durft te genieten, is toch wel heel erg gaaf. Een ervaring om in ieder geval nooit meer te vergeten. 

Na een kleine week verlaten we San Gil en reizen we via Villa de Leyva en Zipaquira terug naar Bogota. Hier start een nieuw avontuur, namelijk opnieuw een bezoek aan de Amazone. Daarover later meer. 

We merken dat we best wel aan Colombia moeten wennen. Ik had verwacht dat het wel een beetje met Ecuador te vergelijken was, maar niks blijkt minder waar. Door Ecuador is het veel relaxter reizen en zijn mensen meer gewend aan toeristen. Hier in Colombia lopen we regelmatig tegen enorme frustraties en een taalbarrière aan. Maar het land is prachtig en we zijn er van overtuigd dat het goed gaat komen, zeker wanneer de vakantieperiode in Colombia voorbij is en het op de meeste plekken minder druk zal zijn. Wordt vervolgd…