My Travel Diary #25: Corona update vanuit Albanië

Nu in een paar weken tijd de hele wereld op z’n kop staat, is het wel weer eens tijd voor een update vanuit onze kant. Hoe gaat het met ons, waar zijn we nu, wat houdt ons bezig en wat is het plan? Eerlijk is eerlijk, heel veel inspiratie om nu iets te schrijven heb ik niet, maar ik kan het op z’n minst proberen. 

Nadat we van eind september t/m eind januari 4 maanden door Nepal, Thailand en Sri Lanka hadden gereisd, was het plan om de maand februari in Nederland door te brengen en vervolgens een kleine 2 maanden door oost-Europa te gaan reizen. In Nederland huurden we een schattige bungalow midden in het bos en begin maart vertrokken we richting Berlijn. 

De eerste corona gevallen waren toen al bekend in Nederland, maar daar schonken we niet heel erg veel aandacht aan. Zoals zoveel mensen dachten we er op dat moment veel te luchtig over en dachten dat het wel los zou lopen. Na een paar dagen Berlijn vlogen we door naar één van onze favoriete steden in Europa, Boedapest. Hier zouden we een paar dagen verblijven, voordat we begonnen aan ons avontuur door de Balkan: een trip van Albanië via Montenegro naar Kroatië. We hadden er ontzettend veel zin in, want op een heel klein stukje Kroatië na, hadden we dit deel van Europa nog niet eerder bezocht. 

De dag voordat we van Boedapest naar Tirana vlogen werd bekend dat in Albanië de eerste Corona besmetting was vastgesteld. Bij aankomst op de airport wordt onze temperatuur gemeten, maar verder lijkt er nog niet zo heel veel aan de hand. Van Tirana reizen we door naar het zuidwesten van Albanië. Hier hebben we voor de eerste paar weken een appartement gehuurd in de stad Sarandë. 

Sarandë is één van de meest toeristische plekken in Albanië. Dat is niet zo gek want de stranden zijn hier prachtig en de omgeving fantastisch mooi. Ons appartement is perfect gelegen, direct aan de kust, op 20 minuten lopen van het drukke centrum van de stad. In de omgeving zijn genoeg restaurantjes en op korte afstand liggen een aantal supermarkten. Het appartement is ruim en heeft een heerlijk balkon dat uitkijkt over de kustlijn en over Corfu (Griekenland) dat voor de kust van Sarandë ligt. 

De eerste dagen verkennen we de omgeving van de stad. We maken een aantal wandelingen naar mooie uitkijkpunten en staan iedere keer weer versteld van de schoonheid van de omgeving. Na een paar dagen willen we iets verder weg en besluiten we de bus naar Ksamil te nemen. Hier zou je de allermooiste stranden van Albanië hebben en dat willen we graag met eigen ogen zien. 

De bushalte bevindt zich voor ons appartementencomplex en ieder uur zou er een bus richting Ksamil gaan. Vanaf ons balkon hebben we in de dagen ervoor regelmatig een bus zien rijden, maar wanneer wij staan te wachten gebeurt er niks. We balen als een stekker, want het is een graadje of 20 en de zon schijnt volop. We hadden wel zin in een gezellig dagje op het strand. 

Dan komen we erachter dat de paniek rondom het Corona virus ook in Albanië is toegeslagen en dat van de één op de andere dag het openbaar vervoer, de scholen, de winkels en de restaurants zijn gesloten. Niemand mag zijn of haar stad/dorp meer uit. Er zijn op dat moment volgens mij nog maar 2 geregistreerde besmettingen. In eerste instantie wordt ons verteld dat deze maatregelen voor 3 dagen zijn, maar al snel wordt duidelijk dat het veel langer gaat duren. 

In Nederland (en de rest van de wereld) wordt op dat moment de ernst van de situatie ook ingezien. Tijdens de eerste officiële persconferentie horen we over maatregelen die genomen gaan worden en overal wordt geadviseerd, dat mensen die in het buitenland zitten zo snel mogelijk terug naar Nederland moeten komen. Wij hebben geen idee wat we moeten en kunnen doen. Terug naar huis betekent dat we niet naar onze ouders kunnen, want we willen hen niet in gevaar brengen. Het probleem is alleen dat we geen vaste basis meer in Nederland hebben. Het huisje in het bos was fijn voor een aantal weken, maar om daar maanden “vast” te zitten leek ons geen goed plan. 

Na veel wikken en wegen en overleg met het thuisfront besluiten we om voorlopig in Sarandë te blijven. We zitten hier goed en veilig en onze ouders verzekeren ons dat ze de deur niet uitgaan en zeker geen onnodige risico’s gaan nemen. In Albanië blijven lijkt ons allemaal het beste. 

De dagen erna schieten de emoties alle kanten op. Twijfel, onrust en bezorgdheid wisselen af met de gedachte dat het gewoon de beste keuze is om hier te blijven. Het enige wat ons gek maakt is de gedachte dat er thuis iets zou gebeuren en je hier niet weg kan. Van thuis uit nemen ze deze twijfel weg en na een tijdje krijgen we steeds meer rust. 

Ondertussen worden de Corona maatregelen in Albanië steeds strenger. De eerste weken konden we gewoon ons appartement uit en de omgeving verkennen, maar inmiddels gaat dat niet meer zo makkelijk. Officieel mogen we op dit moment maar 90 minuten per persoon per dag naar buiten om een stukje te wandelen i.c.m. boodschappen doen. Om naar buiten te gaan is het verplicht op voorhand toestemming vragen bij de overheid via sms en officieel mag maar 1 persoon per gezin op dat moment naar buiten. Op zaterdag en zondag moeten we verplicht binnen blijven.Er staan hoge boetes op overtredingen en bij herhaling riskeer je zelfs een celstraf. 

In de praktijk gaat het er in Sarandë iets anders aan toe en lijkt het erop dat er iets soepeler met de regels wordt omgegaan. Waarschijnlijk komt dit omdat er in deze regio nog geen geregistreerde besmettingen zijn. Zo zien wij op zaterdag en zondag nog geregeld mensen op straat en zien we in de stad regelmatig mensen in groepjes op straat staan. Laten we hopen dat het hier goed blijft gaan. 

Wij houden ons zoveel mogelijk aan de regels, want we zijn ons ervan bewust dat we voor de politie een makkelijke prooi zijn. Wel gaan we eigenlijk altijd samen de deur uit, maar dat lijkt vooralsnog niet echt een probleem te zijn. We brengen veel tijd door in ons appartement en de momenten dat we op straat zijn proberen we zoveel mogelijk andere mensen te vermijden. Dit gaat ons super makkelijk af. 

“Thuis” zijn we vooral bezig met online werk. We hebben mazzel dat we de beschikking hebben over supergoed internet. Ik werk voornamelijk aan de website en social media en mijn vriend heeft nog wel een aantal maanden (of jaren) de tijd nodig om al onze reisfoto’s te ordenen en te bewerken. Ik merk dat de routine mij goed doet en dat ik productiever ben dan ooit tevoren. 

Momenteel hebben we onze ups en downs. We hebben er vrede mee dat we momenteel niet heel veel meer kunnen dan geduld te hebben en af te wachten wat mei ons gaat brengen. Langzaamaan worden de regels in Albanië alweer versoepeld, maar de grenzen blijven voorlopig dicht. Er zijn in Albanië 609 officiële gevallen van Corona en 26 doden, maar zijn er ook maar 6.017 mensen getest. 

We hebben op dit moment iedere dag contact met het thuisfront. Alles gaat daar gelukkig goed en we duimen hard dat dit zo blijft. Zodra het mogelijk is komen we terug naar Nederland. De grote vraag is alleen…wanneer? In de tussentijd maken we er het beste van. We genieten van de voorjaarszon en hebben op 200 meter van ons appartement een heerlijk, verborgen strandje ontdekt. Af en toe maken we een wandeling naar een mooi uitzichtpunt en genieten we van de prachtige omgeving. Nog even moeten we met z’n allen geduld hebben, nog even. 

Klik hier voor een overzicht van alle artikelen over Albanië