My Travel Diary #64: Incredible India

Een nieuw jaar en we starten meteen met een nieuwe reis. En wat voor een. De komende 3 maanden reizen we door een van de meest fascinerende landen ooit, India. En hoewel we al 2 keer eerder door India reisden, vind ik het toch weer heel spannend. India is gewoon een klasse apart. Het is met geen ander land te vergelijken. En al zeker niet met landen zoals Thailand, waar we het afgelopen jaar het nieuwe jaar zijn gestart. India is anders, India is een groot avontuur. En één ding is zeker, we zullen regelmatig af moeten zien, want ja, dat hoort erbij, zeker in India. 

Oude reisupdates terug lezen? Je checkt ze op deze pagina

Wat is ons plan? Eigenlijk hebben we maar één doel en dat is de tijger in het wild zien. Dat deden we eerder al in Tadoba, Pench en Kanha National Park en dat willen we nu weer proberen. Dit keer staan Bandipur en Dudhwa National Park op de planning. De gidsen zijn al geregeld en de datums staan vast. Dit is op 2 binnenlandse vluchten na, ook meteen het enige wat we vooraf hebben vastgelegd. 

In totaal zullen we 8 safari’s maken en er is de mogelijkheid om na Dudhwa National Park ook nog Philibit en/of Corbett National Park te bezoeken, mocht onze missie in Bandipur en Dudhwa mislukken. Heel veel zin in deze safari trips. 

Hoewel we vooraf amper iets hebben vastgelegd voor deze reis, hebben we uiteraard wel een globale planning: we starten met een maand Zuid-India, waarbij we voornamelijk door de staat Kerala reizen. Vervolgens vliegen we naar de heilige stad Varanasi, want daar waren we nog niet eerder, om daarna via Lucknow en Dudhwa National Park af te reizen richting Himachal Pradesh, oftewel de bergen van Noord-India. 

Het plan was om de reis af te sluiten in het altijd relaxte Goa, maar we hebben iets over het hoofd gezien: maart is niet de meest ideale maand voor een bezoek aan Goa, want dan is de (te) hete periode. Wat het alternatief is weten we nog niet of dat we het toch gewoon gaan proberen dat zien we onderweg wel. Dat is het fijne van op de bonnefooi reizen. 

Inmiddels zijn we onze reis gestart en ik moet zeggen dat vanaf het moment dat we arriveerden alle spanning van me afviel. Het is zo ontzettend fijn om terug te zijn. De heenreis was wel een beetje lang. De vlucht van Amsterdam naar Mumbai verliep rustig. We vlogen voor het eerst met LOT Airlines (via Warschau) en dat beviel ons goed. We hadden op het langste stuk beide een rij van 3 stoelen tot onze beschikking, het eten was goed en de bemanning was ontzettend vriendelijk. We betaalden voor deze vlucht maar €390 p.p (retour!), dus wij hadden niks te klagen. 

Omdat wij absoluut niet in Mumbai wilden blijven, hadden we gezocht naar de goedkoopste vlucht naar het zuiden van India en dat werd de vlucht naar Kannur in Noord-Kerala. Vanuit hier zouden we makkelijk door kunnen reizen naar populaire plekken aan de kust zoals Kochi en Alleppey of mooie plekken in de bergen (Western Ghats) zoals Wayanad. 

In Kannur verbleven we de eerste paar nachten bij Thottada Beach, één van de mooiste stranden niet ver van de stad. Het was voor ons de perfecte plek om te acclimatiseren, want meer dan een beetje zwemmen, wandelen en relaxen was er niet te doen. We zaten dan ook meteen in het ritme en hadden amper last van onze jetlag. 

Na een paar dagen begonnen we ons te vervelen en stapten we op de trein richting Nileshwar. Hier hadden we een prachtige homestay gezien die we graag wilden bezoeken. Bij de meeste reizigers zal bij het horen van de naam Nileshwar geen lichtje gaan branden, maar hier vind je net als in het populaire Alleppey en Kollam een van de hoogtepunten van Kerala, de backwaters.

Bij aankomst bij onze homestay, Riverlap Homestay, wisten we meteen dat we de goede keuze hadden gemaakt. De ligging van de homestay was echt fenomenaal, precies tussen de backwaters en het prachtige Azithala strand in en de bungalows werden omgeven met honderden palmbomen. 

Klik hier voor meer informatie en actuele prijzen van Riverlap Homestay

De eerste dag bezochten we de plek waar de backwaters samenkomen met de zee. Blijkbaar een bijzonder, maar voor ons niet heel erg indrukwekkend fenomeen. Wat wel indrukwekkend was, is het gigantische goudgele strand met palmbomen zover we kunnen kijken. Troep is er amper en er is geen toerist te bekennen, alleen een paar locals die aan het einde van de dag hun gedroogde vis weer bij elkaar aan het rapen zijn. 

De volgende dag nam onze host ons mee naar de vismarkt en maakten we een boot tour door de backwaters. Op de vismarkt liep ik een beetje onwennig rond en durfde ik amper foto’s te maken, omdat ik van alle kanten werd aangestaard. Ja, ook dat is India en daar raak je aan gewend, maar het is allesbehalve heel erg relaxed. Gelukkig waren de mensen wel ontzettend vriendelijk en zeker niet vervelend. 

De boot tour was hartstikke leuk, maar halverwege ging de boot kapot en moest onze host gaan peddelen. Medelijden met de arme man, al leek hij er zelf weinig problemen mee te hebben. 

Iets wat ik perse wilde meemaken was het bijwonen van een traditioneel Theyyam ritueel. Dit is een eeuwenoude traditie die voornamelijk in Noord-Kerala voorkomt. Het is een combinatie van theater, dans en music en het vindt dagelijks plaats bij één van de vele hindoe tempels in de regio. Wil je een ritueel bijwonen, dan moet je altijd goed vooraf informeren waar een ritueel gepland staat, want dat wisselt dus en hoe laat het begint. Ook dat verschilt per dag.

Tijdens ons bezoek moesten we dik een uur rijden om bij de desbetreffende tempel te komen. De ene dag vond het ritueel om 0.00u plaats, maar dat vonden wij een beetje laat, dus wij kozen voor de dag dat het om 9.00u begon. Wij zijn nou eenmaal meer ochtend-dan avondmensen.

Bij aankomst werd meteen duidelijk dat dit Theyyam ritueel een alles behalve toeristische aangelegenheid zou zijn. Wel werden we met open armen ontvangen en werden we meteen naar de keuken geleid voor een lokaal ontbijt. We moesten en zouden iets eten voordat het hele festival van start zou gaan. Iedereen die ons later aansprak vroeg ook of we al iets hadden gegeten, wel 25 keer en het ontbijt was nog niet voorbij en ze hadden het alweer over de lunch. Ook in deze cultuur is eten gewoon heel erg belangrijk.

Als ons vertelt wordt dat een festival om 9.00u begint, dan gaan we er van uit dat het ook rond die tijd begint, maar hier in India betekent het dat dan het ontbijt begint en dat daarna alle voorbereidingen voor het festival worden getroffen. Alles wordt klaargezet en kostuums worden nog even afgewerkt. Kortom, we waren dik 2 uur te vroeg, maar we hebben ons zeker niet hoeven vervelen, want iedereen vond ons hartstikke interessant.

De “dans” zelf was behoorlijk bizar om mee te maken. De hoofdpersoon van dit ritueel, leek in trance en danste en rende als een bezetene rondom de tempel in een uitbundig kostuum. Mensen stonden om hem heen om alle attributen aan te reiken en alles werd begeleid door mannen op trommels. Mocht je meer willen weten over het Theyyam ritueel, check dan vooral dit interessante artikel van de BBC.

Nadat het ritueel was afgelopen vonden er in de middag en avond nog 2 rituelen plaats, maar wij vonden het wel genoeg. Wij wilden nog graag een paar uur op het strand doorbrengen voordat we door zouden reizen naar onze volgende bestemming, Kochi. Daarover meer in de volgende reisupdate.

Klik hier voor een overzicht van alle reisupdates