My Travel Diary #68: de prachtige tempels en paleizen van Khajuraho en Orchha

Voordat wij naar India afreisden hadden we een globale planning van onze reisroute gemaakt. We wilden niet al te veel op voorhand vastleggen, maar het plan was dat we zouden starten in het zuiden, om vervolgens via Varanasi en Dudhwa National Park richting het noorden, de Himalaya, af te reizen. We hadden vooral goed gelet op het klimaat, want januari zou de perfecte reistijd voor Zuid-India zijn en vanaf eind februari/begin maart zou de temperatuur in het noorden en met name in de bergen weer oplopen. 

In Varanasi en Dudhwa national park was de temperatuur inderdaad heel erg aangenaam en ook in Rishikesh dat aan de voet van de Himalaya ligt was het heel goed te doen, maar wij wilden doorreizen naar Himachal Pradesh en daar was het nog volop aan het sneeuwen en kwam de temperatuur met moeite boven het vriespunt uit. Als we ergens niet op zaten te wachten, dan waren het wel winterse omstandigheden. We moesten dus een plan B maken. 

In eerste instantie dachten we aan teruggaan naar het zuiden. Kerala, Goa, het maakte ons eigenlijk niet uit. We wilden het liefst relaxen aan zee, want eerlijk gezegd was onze reis door Noord-India best vermoeiend. Het enige was dat de temperatuur in het zuiden juist heel erg op aan het lopen was, zelfs tot boven de 35 graden. Omdat we nog dik een maand te besteden hadden, leek ons het geen goed plan om een maand in de hitte te gaan zitten, maar hooguit een week of 2. 

Na veel opties te hebben bekeken kwamen we uit bij 2 plekken die we in 2016 wegens tijdgebrek moesten skippen: de steden Khajuraho en Orchha, in de staat Madhya Pradesh. Beide steden zouden niet al te groot zijn, een relaxte sfeer hebben en genoeg bezienswaardigheden hebben om je een paar dagen te vermaken, inclusief een national park waar je tijgers kunt spotten (Panna). Daarbij zouden de afstanden tussen de verschillende plekken niet gigantisch groot zijn. Ideaal voor ons, want wij proberen lange bus-en treinritten zoveel mogelijk te vermijden. We vinden ze in India vaak te vermoeiend. 

Vanuit Rishikesh vliegen we naar Khajuraho en checken we in bij een fijne homestay, net buiten het toeristisch centrum van de stad. Na 1 nacht reizen we meteen al door naar Madla, de toegangspoort tot Panna National Park. De reden dat we meteen door reizen is dat we het nationale park niet in het weekend willen bezoeken. Het is tegenwoordig namelijk erg populair en de kans is klein dat we in het weekend nog last-minute tickets kunnen regelen. 

Bij aankomst in Madla informeren we eerst bij de ticketoffice van het nationale park of we die middag nog mee kunnen op safari, maar helaas pindakaas, het park blijkt ineens op woensdagmiddag gesloten te zijn. Een kleine tegenvaller. Maar gelukkig vertellen ze ons wel dat er voor de volgende ochtend altijd nog last-minute plekken vrij zijn, dus komen we niet helemaal voor niets.

Omdat we inmiddels al 9 (privé) safari’s achter de rug hebben en een safari niet de allergoedkoopste activiteit in India is, kiezen we in Panna voor een gedeelde safari. Dit is relatief goedkoop, nog geen €15 p.p en met een beetje geluk zien we alsnog een tijger. 

Helaas is het geluk niet aan onze kant. Ten eerste zitten we met 4 luidruchtige Indiërs in de jeep en ten tweede hebben we niet de allerbeste gids en chauffeur. Die laatste doen echt wel hun best, maar mede door het gedrag van onze medepassagiers, is het voor hen onmogelijk goed te presteren. Ontzettend jammer.

Wij krijgen het binnen de kortste keren aan de stok met 2 van de 4 Indiërs. Vanaf het moment dat we het park inrijden zitten ze volop met elkaar te ouwehoeren. Niet heel erg bescheiden, maar met een overheersende harde stem. Wanneer ik vriendelijk vraag of ze een beetje stiller kunnen zijn, want we zitten toch gewoon midden in de natuur, word ik compleet genegeerd. 0 Reactie en ze ratelen gewoon ongegeneerd door. 

Mijn vriend pikt dit niet en herhaald mijn woorden, maar dan op een iets minder vriendelijke toon. Daarop wordt wel gereageerd en wordt ons medegedeeld dat als het ons niet aanstaat, dat we dan maar een privé safari hadden moeten boeken. Zo, de toon was gezet. 

We proberen ons er overheen te zetten en onze safari niet te veel te laten verpesten. Ondertussen zien we verschillende herten, antilopen en wilde zwijnen en genieten we van het landschap. Het is fijn om in de natuur te zijn en weer een nieuw park te ontdekken. Maar wanneer meneer de Indiër uitgebreid gaat zitten bellen (op speaker!) en geen moeite doet om op te hangen, slaan bij mij de stoppen door. Dit gaat echt helemaal nergens meer over. 2 Minuten lang is het muisstil in de jeep, maar daarna wordt er weer lekker doorgekletst. Schiet mij maar lek! 

Bij terugkomst in ons hotel zijn we er behoorlijk ziek van en willen we maar 1 ding, weg hier. We twijfelen wel een heel klein beetje om aan het eind van de middag nog een safari te doen, maar we zijn te bang voor dezelfde taferelen. Het risico is te groot. We stappen op onze brommer en scheuren snel terug naar Khajuraho. 

Het hoogtepunt van Khajuraho zijn de hindoeïstische tempels uit de 9e tot 12e eeuw die verdeeld kunnen worden over 3 verschillende groepen: de westelijke groep, de oostelijke groep en de zuidelijke groep. Daarbij is de westelijke groep het belangrijkst en het best bewaard gebleven. De details van deze tempels zijn echt fenomenaal. Nog veel mooier dan verwacht. 

Naast een bezoek aan de tempels van Khajuraho, proberen we vooral wat rust te pakken, eindelijk weer eens een wasje te draaien en wat (vooruit) te werken. In totaal blijven we ongeveer een week in Khajuraho en ondanks de rete irritante en opdringerige  tuktuk chauffeurs, bevalt ons dat prima. Het aanbod leuke restaurants is groot genoeg en de sfeer is erg fijn. 

Vanuit Khajuraho nemen we de trein naar Jhansi, om vervolgens door te reizen naar een ander relaxt stadje, Orchha. De treinrit duurt ongeveer 4,5 uur en de daarop aansluitende taxirit een half uur. Bij aankomst in Jhansi is het een enorme chaos en wordt ons direct medegedeeld dat onze taxichauffeur een uur later is. Alsof we dat zouden geloven. Maar ja, waar de chauffeur wel is, weet niemand. Later blijkt dat hij op het verkeerde perron stond. Weer lekker geregeld. 

In Orchha checken we in bij Hotel Sunset, een ietwat stoffig hotel in een rustige buurt. We zijn niet direct heel erg enthousiast over onze kamer, maar wanneer we kunnen upgraden naar “het penthouse” met uitzicht, zijn we helemaal tevreden. 

Orchha voelt een stuk authentieker, maar ook armoediger aan dan Khajuraho. Niet alleen zien we veel zwervers en bedelaars op straat, ook de dieren, met name honden zien er veel slechter uit. Iets dat me iedere keer weer aan het hart gaat. 

Ook in Orchha worden we getrakteerd op prachtige historische gebouwen. Dit keer een fort, een aantal paleizen en tempels. In totaal zijn er 7 belangrijke monumenten waarvoor je 1 ticket koopt. Het nadeel is dat dit ticket maar 1 dag geldig is, wat voor ons inhoudt dat we op dag 1, mede dankzij de hitte, helemaal naar de tering zijn. Maar het was het waard, want vooral de paleizen waren echt prachtig. 

Op dag 2 merk ik dat ik niet helemaal fit ben. De airco van in de trein, in combinatie met de enorm vervuilde lucht én de drukke dag ervoor slaat op m’n longen. Ik ben stikbenauwd en ontzettend verkouden. Gelukkig kun je hier gewoon naar een apotheek stappen en zonder moeite een puffertje Ventolin aanschaffen, een medicijn dat ik in Nederland ook gebruik indien ik benauwdheidsklachten vanwege astma heb. 

Hoewel Orchha best een leuke plek is en toeristen genoeg te bieden heeft, gaan wij ons steeds meer irriteren. Of dit nou met het stadje zelf te maken heeft of met het feit dat we inmiddels al dik een maand in Noord-India zijn, weet ik niet, maar we kunnen steeds slechter tegen het getoeter, het gestaar en het gebedel op straat. Het toeteren is niet 1x even snel op de toeter drukken, maar continue toeteren en dat doet iedere auto en motor die voorbij komt. Of het nou druk is of niet. Je wordt er echt knettergek van. 

En hoe graag we iedereen op straat willen helpen, we kunnen niet iedere zwerver geld of eten geven of bij iedere scheet een fooi geven. Toch wordt er min of meer vanuit gegaan dat wij met bakken geld over straat lopen. En in Khajuraho waren de tuktuk chauffeurs opdringerig, maar ook in Orchha kunnen ze er wat van. Een vriendelijke “nee dank je”, wordt gewoon niet geaccepteerd en iedere keer wanneer we ze bot afwimpelen, voelen wij ons de slechteriken. Het lijkt de omgekeerde wereld wel. 

Het gestaar is (helaas) iets waar iedere westerse vrouw in India mee te maken krijgt. Het is in mijn beleving in het noorden van India wel een stuk erger dan in het zuiden. Vooral op plekken waar niet zo heel veel toeristen komen. Zelf probeer ik het zo veel mogelijk te negeren en kleed ik me altijd gepast door knieën en schouders te bedekken. Te veel bloot trekt nog meer onaangename aandacht en daar zit ik al helemaal niet op te wachten. 

Maar wat ons echt horendol maakt, zijn de muziekauto’s die door de straten rijden. Auto’s met tientallen luidsprekers die kei-en keiharde muziek afspelen. Zo hard dat gebouwen trillen en de decibelmeter over de 120 slaat. En hoe debiel wij dit allemaal vinden, de Indiërs zijn er dol op. We zagen zelfs kinderen van een jaar of 1-2 langs de weg staan dansen. Moet je indenken dat een decibel van over de 120 bij volwassenen blijvende gehoorschade kan veroorzaken, laat staan hoe dat zit bij zo’n jonge kinderen. 

Na 4 nachten Orchha zijn we stiekem wel een beetje blij dat onze tijd in Noord-India erop zit. Het is niet dat we het niet leuk vonden, integendeel, we hebben prachtige plekken mogen ontdekken en mooie avonturen beleefd. We hebben het alleen flink onderschat hoe intensief reizen door India kan zijn, zeker wanneer je voor langere tijd op reis bent. 

Van Orchha reizen we door naar Gwalior, waar we op het vliegtuig stappen naar Goa, de laatste stop van deze reis. In Goa waren we al 2x eerder en dit is de ideale plek om weer helemaal tot rust te komen. Het enige waar we ons een beetje zorgen om maken is de (extreme) hitte waarvoor we gewaarschuwd zijn. Gelukkig blijkt dit achteraf heel erg mee te vallen. Meer over onze tijd in Goa lees je in de volgende update. 

Klik hier voor een overzicht van alle reisupdates

Check hier alle artikelen over India